INGEZONDEN.
In the Britisch Bee Journal van 22 Juni l.l. p. 308 staat: “Bees Killed bij Nectar in Lime Tree Flowers”. In de Schweizersche Bienen-Zeitung Aug. 1922 page 358 komt een artikel voor “Linden en bijen”.
Hier wordt verwezen naar 't Engelsche tijdschrift, waarin bericht werd, dat in Engeland een aantal doode en stervende bijen werden gezien onder bloeiende linden, zelfs doode hommels en wespen (Lime Tree is de Engelsche naam voor lindeboom).
M. Kehrli uit Interkirchen (Zuid-Ierland) schrijft op 14 Juli waren 's morgens vroeg de bijen reeds ijverig aan 't werk en keerden zwaar beladen naar huis terug. 's Avonds zag ik naar mijn woning gaande een prachtig bloeiende linde, waarin de bijen gonsden als in een zwerm. Plotseling viel een bij voor mijn voeten neer, rolde op zijn rug en kroop langzaam weg, vervolgens viel een tweede onder dezelfde verschijnselen. Opmerkzaam geworden, zag ik, dat een groot aantal bijen dood of stervend onder dien lindenboom lagen.
Het vermoeden, dat de oorzaak in de lindenbloesem zetelt, ligt voor de hand. Bij de inspectie van zijn bijenstal was er een merkbare vermindering van het aantal bijen.
Nu staan op de Law. Allée te Wageningen enkele lindenboomen, waarvan het reeds jaren was opgevallen, dat er tijdens den bloei vele doode bijen op den grond werden gevonden. Die linden zijn Tilia tomentosa of Tilia argentica, de zilverlinde, bij de andere linde komt het niet voor. Het kostte eenige moeite den juisten naam te vinden; want die was in de twee buitenlandsche tijdschriften niet precies aangegeven. Er is geen groot verschil tusschen Tilia argentica en Tilia argentica pendula; dat is een zuiver botanische kwestie.
Een grintweg zooals de Law. Alée is een ideale plaats voor de waarneming, want doode bijen vallen dan meer op, dan op een grasveld.
Waarnemingen van elders zijn natuurlijk altijd welkom. Wellicht volgt er nog wel eens een wetenschappelijk onderzoek. Ik maak van deze gelegenheid gebruik de aandacht te vestigen op de algemeen voorkomende reigersbek als drachtplant. Het was mij opgevallen, dat op plaatsen waar dit onkruid in massa bloeide een druk bezoek van bijen was in de morgenuren, de bloemen sluiten zich na 1 uur. Ik zag donker bruine pollen en vond ook nectar. Men is dan geneigd aan armoede op de bijenweide te denken.
Nu staat in het Archw. für Bienen-kunde 3e Heft 1922 page 26 Erodium cicutarium L. de reigersbek. Ingevoerd uit Europa is deze plant een van de beste drachtplanten van Californie en Arizona. Een uitstekend veevoer, dat gaarne gegeten wordt, in voedingswaarde nagenoeg gelijk aan lucern en smakelijker, omdat de stengel niet verhout. In 't uiterste Westen door vee- en schapenteelt snel verbreid. Buiten het uitzaaien heeft het geen verdere verzorging noodig. Ik wil het gaarne aannemen, het is een lastig te verwijderen onkruid, dat overal groeit zonder eenige moeite. Voor zoover mij bekend, wordt dit verachte onkruid nimmer als plant in de handboeken (hoofdstuk bijenweide) vermeld, misschien geldt hier: “een profeet is in zijn eigen vaderland niet geëerd”.
September 1922.
L.J. VAN RHIJN.