De gevolgen van bijensteken.
Reeds meer dan vijf en twintig jaar heb ik plezier in het houden van bijen. Ik heb in dien tijd menig werk over bijen gelezen, en heb intusschen heel wat ondervinding opgedaan. Ik imker dus voor mijn plezier, maar dat plezier wordt wel eens een enkelen keer vergald, wanneer ik geen behoorlijke voorzorgen neem. Reeds in het begin mijner imkerij ondervond ik, dat een bijensteek voor mij is te beschouwen als een soort ongeluk en daarom neem ik afdoende voorzorgen.
Toch word ik een enkelen keer bij ongeluk gestoken met de volgende uitwerkselen. Onmiddellijk na den steek krijg ik een gevoel alsof er een electrische stroom door het lichaam gaat van het hoofd tot de voeten, binnen vijf minuten worden handen en voeten gelijk gloeiende kolen, het hart klopt ontzettend snel, de keel wordt dicht geknepen, ingewanden en maag krimpen in elkaar, gepaard met braken en binnen een kwartier val ik in zwijm, na korten tijd kom ik weer bij, maar blijf toch een halven dag nog ongesteld, want de temparatuur van 't lichaam was de laatste maal gestegen tot 38,8°. Daarna komt het gewone opzwellen, welke drie à vijf dagen duurt.
Dat er meer menschen zijn, die ongeveer dezelfde gevolgen van een bijensteek ondervinden is mij bekend.
Mijnheer de Redacteur het doel van dit opstel is er de aandacht op te vestigen van hen, die in de gelegenheid zijn eene studie te maken van een onderwerp, waaraan, naar ik meen tot hiertoe niet is gewerkt. Het aanwenden van ammonia of zuren geeft niets, immers het mierenzuur of gift verspreidt zich zeer snel door het lichaam, en de prik is zoo klein, dat de gewonde plek van binnen niet te bereiken is, alleen zou een onmiddellijk toegediend tegengift misschien hulp kunnen bieden.
Dat er velen zijn, die van een steek geen hinder ondervinden is waar, doch dat er ook slachtoffers hunner liefhebberij worden gevonden, is eveneens waar. Ik hoop, dat er voor deze een probaat middel wordt gevonden want ik ken menschen, die de bijen hebben weggedaan, omdat ze er teveel van leden.
C.
BIJSCHRIFT.
Wij kennen ook een persoon, die bij een bijensteek ongeveer hetzelfde ondervindt. Enkele jaren geleden, werd een mijner huisgenooten boven op het hoofd gestoken en vertoonde zich onrustbarende verschijnselen grootendeels zoo als de schrijver hierboven aangeeft. Bovendien schenen de oogen uit te puilen en kon de persoon hoogst moeilijk spreken. Over het geheele lichaam en vooral in oksels kwamen roode plekken. Ik kon de patiënt troosten, dat het spoedig beter zou worden, omdat ik wist dat zoo iets meer gebeurde.
In 't werk: "Het verhaal van de Honigbij" van Tickner Edwardes, wordt op bladz. 288 een dergelijk geval beschreven. Genoemde verschijnselen namen na een goed half uur weer af, het hart werd weer normaal, het spreken ging al beter enz. Denzelfden avond kwam de persoon weer buiten, doch den volgenden dag gevoelde hij zich nog wat mat en onbehaaglijk.
Het komt me voor, dat niet 't bloed door 't geheele lichaam is vergiftigd, want dan zouden de nawerkingen en de genezing langer duren, doch dat 't centrale zenuwstelsel tijdelijk wordt gestoord. Menschen die zoo gevoelig zijn, moeten geen bijen houden. Gelukkig komen zulke gevoelige personen weinig voor. Toch is het van belang, dat imkers personen voldoende beschutten, wanneer deze een kijkje op den bijenstand komen nemen. Vooral is dat beschutten noodzakelijk, wanneer die menschen nog nooit door een bij zijn gestoken en men de uitwerking er van bij hen nog niet kent.
T.C. Hootsen.