Propolis

In „Mein Bienenmütterchen" vond ik een interessant artikel over propolis, van de hand van Dr. P. W. Philipp, Döbeln in Sachsen, D. R.
Het komt op het volgende neer: Door de economische nood gedwongen zoekt men in Duitsland naar alle mogelijke middelen om zich zelf te dekken met allerlei grondstoffen, zgn. erzatzstoffen.

Teneinde de invoer van vreemde harsen, welke nodig zijn om lakken en vernissen te bereiden, te verminderen, heeft men getracht om het barnsteen vloeibaar te maken om voor dit doel te kunnen gebruiken. Zoals men weet wordt barnsteen veel aan sommige Noordelijke zeestranden gevonden.

Dit bracht Dr. Philipp op de gedachte om ook het propolis voor dit doel te gebruiken, wat hem schijnbaar is gelukt. Hij beweert zelfs dat hij ook gevonden heeft dat een oplossing van propolis het vernis is geweest, waarmee de Italiaanse vioolbouwers, uit lang vervlogen tijden, hunne violen hebben bewerkt, welke aan deze muziekinstrumenten hun buitengewone klank hebben gegeven (Stradivarius ?) waardoor ze thans, tegen soms ongehoorde prijzen, worden verkocht.

Het propolis wordt thans in D. opgekocht voor een prijs van 8 a 10 Reichsmark per K.G, wat in Hollands geld omgerekend een prijs uitmaakt van f 4,80 a f 6. p. K.G., voor welke prijs hij zich voor Duitsland voorhands belast met de inzameling.

Hij spoort tevens de imkers aan om zich op het winnen van propolis toe te leggen, wat dan nog een mooie bij-inkomst voor de imkerij kan opleveren.
Voor het lakken van fijne meubelen moet het ook een buitengewone glans en duurzaamheid opleveren.
Zou het ook iets voor ons land kunnen zijn? Ook onze imkerij heeft wel behoefte aan een extra inkomst. Het woord is nu aan onze chemi-imkers.

Rijswijk (Z.H.)
S. FRANKENHUIS.