Bijen en Honing in Amerika.
(Van onzen New Yorksen Correspondent.)
In de Verenigde Staten (V.S.) zijn 250 milliard bijen; dat heeft het tijdschrift "Fortune" berekend. Zij winnen per jaar 600 millioen pond honing en 430 millioen pond daarvan wordt door de bijen zelf gebruikt. Het overige dient den mens tot voedsel.
Echter, wie van deze grote hoeveelheid ook een grote handel verwacht, moet wel ontnuchterd worden. Bijenteelt is een aardigheid en als nevenberoep is zij ook wel lonend, maar wie veel geld wil verdienen, dient toch naar een ander beroep om te zien.
In de V.S. zijn 800.000 imkers en de meesten van hen hebben slechts weinig bijenstanden. De honing welke in de loop van het jaar door de bijen wordt gewonnen, heeft een verkoopswaarde van 15.000.000 Dollar. Zo goed als alle honing wordt in de omgeving van het oogstgebied verkocht, slechts een enkel merk is door het ganse land bekend.
Men kan bijen per pond kopen à 1.25 Dollar. "Fortune" heeft berekend, dat een pond bijen in het seizoen 25 pond honing wint en deze hebben een verkoopsprijs in de kleinhandel van 7 Dollar. Echter - zoals gezegd - slechts 1/3 van deze gewonnen honing komt in de handel.
Bij vergelijking met verhoudingen buiten Amerika moet men bedenken, dat 1 Amerikaans pond 0.9 [maal] een middeleuropees pond (4½ ons) [is].
Er is grote verscheidenheid van honingsoorten in Amerika. Men telt rond 250 soorten; slechts het 0.1 deel daarvan komt in de handel. Naar de planten waaruit hij gewonnen wordt is hij geel, bruin of groen. Ongeveer 60% van de gewonnen honing komt uit het zgn. klavergebied, dat zich van Canada naar het Zuiden uitstrekt en de meeste staten Oostelijk van de Dakotastaten omvat. De bodem is daar zeer kalkrijk en derhalve gunstig voor de verbouw van klaver.
De streek welke vervolgens de meeste honing oplevert is Californië. Daar vindt men ook enkele werkelijk grote imkers; een van hen bezit 20.000 bijenvolken in Californië en de aangrenzende staten.
Honing wordt op alle mogelijke wijzen gebruikt, doch het meeste op de boterham. Echter wordt 10 tot 15 millioen pond per jaar door de bakindustrie afgenomen voor de verschillende honingkoeken en honingbroden.
Honing is hygroscopisch, d.w.z. hij heeft de eigenschap vocht uit de lucht aan te trekken en hij houdt dus koek en brood vers. Daar hij echter sommige bakkersproducten verhindert hard te worden, is hij niet voor elk recept geschikt.
Honing wordt ook bij gelei, boter en conserven toegevoegd. Tegenwoordig worden proeven genomen om te weten van welke invloed honing bij vleesconserven is.
Juweliers gebruiken honing om natuurlijk onyx donkerder te maken. Bij sigaretten en pruimtabak geeft honing een andere smaak aan deze artikelen.
Ook bij behandeling van leder en pijpen wordt honing gebruikt. Het bijvoegen van honing is van nut voor het verkrijgen van de juiste elasticiteit bij tennisballen. Bij medicijnen gebruikt men honing om bitter smakende praeparaten genietbaar te maken.
Pure honing is ook in Amerika een geliefd middel tegen verkoudheden. Mensen, die om welke reden geen suiker mogen gebruiken, zetten inplaats hiervan honing op hun diëetlijstje (natuurlijk na ingewonnen medisch advies Red.)
Rauwkosteters en soortgelijke voedselgebruikers zij er óók in Amerika in groter aantal dan ergens ter wereld. Niet in het minst zijn het smaakoverwegingen, die het gebruik van honing voorrang boven suiker geven. Hij is in het eigen bedrijf gewonnen en derhalve voor landbouwers billijker dan suiker.
Reist men per auto door het land, dan treft men overal aan de kant der autowegen stands aan, waar de boeren uit de omgeving honing en andere producten te koop aanbieden en vele van die stands verheugen zich in een goed bezoek. Als bijen om een schaaltje suikerwater ziet men niet zelden auto's om zulk een honingstand geschaard. De meeste honing wordt echter door de landbouwers en imkers verkocht aan de grote levensmiddelenbedrijven en vandaar aan het publiek.
Wat kost de honing in Amerika? De imker verkoopt de honing van 5-7 cent (dollarcent, Red) aan de groothandel en deze verkoopt hem en gros à 10-15 cent per pond. In de kleinhandel is de prijs rond 20 cent per pond, ook wel billijker en meest in zeer smaakvolle verpakking.
Het duurste is de blanke honing; er zijn daarvan 3 verschillende kleuren, n.l. waterhelder, extra helder en helder. Dan is er extra licht barnsteen, licht barnsteen en barnsteen. Tussen de verschillende soorten zijn kleine prijsverschillen. Nagenoeg alle honing welke in de handel komt is een mengsel van verschillende soorten.
Een merkwaardig gebruik, uit de oude tijd overgenomen, bestaat in de bergen van Noord- en Zuid Carolina. De eerste honing van 't jaar wordt aan de huishond gevoederd. Wanneer de hond hem goed verdraagt, dan geldt de honing als gezond en de ganse familie maakt geen bezwaar er van te nuttigen. Wanneer echter de hond hem blijkbaar slecht bekomt, wordt de honing niet gegeten. Hij wordt daar uit in het wild groeiende bessen gewonnen. Evenzo geldt honing van de Rhododendron als niet geschikt voor menselijke voeding.
Er zijn natuurlijk honderden zaken, die bijenteeltartikelen verkopen, echter zijn er slechts weinig handelszaken welke in staat zijn den imker alles te leveren wat hij voor zijn bedrijf nodig heeft en deze laatste renderen goed.
In een normale bijenkast bevinden zich in het drukke seizoen 50-70.000 bijen en in een goed jaar winnen zij aan gebruikshoning tussen 40-200 pond. Wanneer men 50 pond als gemiddelde neemt, kan de bijenhouder per volk 3-5 dollar maken (voor sommige soorten meer) en het is duidelijk, dat slechts met een groot aantal bijenvolken een behoorlijk bestaan mogelijk is. De grote bijenhouders brengen het ook tot 200 pond per volk.
Bijen worden in pakjes van 1-5 pond verzonden. Voor de normale kast is de 3-ponds verpakking, welke ongeveer 15000 bijen bevat, toereikend. Zij kost in ronde getallen 3 dollar.
Was, het nevenproduct der honingwinning, wordt voor koolpapier gebruikt, voor cosmetique, bodemwas, fotografieplaten, door tandartsen, voor waterdichte stoffen enz.
In de V.S. worden, zoals "Fortune" berekent, rond 5.000.000 pond was per jaar gewonnen, vertegenwoordigende een waarde van 1.000.000 dollar. Hoofdconsument is de katholieke kerk. Natuurlijk heeft de imker voor zijn bedrijf ook was nodig.
Dr. SCHW.