Het rijp worden der Nektar.
Bij het samenstellen van een register van het opgeheven tijdschrift Bienenvater vond ik tot mijn verbazing op S. 140 van jaarg. 1924 Das Märchen vom Reifen des Honigs durch Verdunstung en dit wordt toch in de meeste bijenboeken geschreven. Reeds lang hadden bekende onderzoekers waargenomen, dat bij veel dracht de thuiskomende bijen in een fijne straal water afgeven. Het oudste bericht hiervan is van A.I. Root. Hij schreef in het julinummer van Gleanings in Bee Culture van jaarg. 1909, hoe de bijen gedurende veel dracht het overtollige water in een dunne straal uitspoten voor het binnenkomen inde stok. Hij plaatste een volk in een washuis en voerde dit volk een slappe oplossing van suiker in water en zag dat de thuiskomende bijen voor het naar binnen gaan een fijne straal water afgaven. Hijzette toen een glas voor het vlieggat, waarin wat van die uitgespoten vloeistof werd opgevangen, de smaak van deze vloeistof was niet zoet. Deze waarneming werd bespottelijk gemaakt tot in de revue Electique d'Apiculture het onderzoek van Huillon verscheen, die overtuigend aantoonde, dat de mening van A.I. Root juist was. In de honingmaag wordt het overtollige water reeds voor een groot deel opgenomen. Hetzelfde zien wij bij het voeren van een sterke suikeroplossing, dan wordt in de honingmaag die oplossing verdund, voordat deze in het bloed overgaat (zie Bienenvater 1937 S. 215). Nieuw was dit niet, immers van Planta vermoedde reeds, dat de indikking van nektar reeds in de honingmaag begon. Iedere imker weet, dat er in de straten van de wasbouw maar weinig ruimte is. Dat door een luchtstroom in die straten zoveel water zou kunnen verdampen, schijnt bij nadenken onmogelijk. Die luchtstroom wekken de bijen wel op, maar dit dient alleen voor luchtverversing.
L.J. VAN RHIJN.
Naschrift Red.
Wie zich wil overtuigen, dat de bijen overtollig water verdampen, inspectere na een goed[e] dracht, des morgens de vliegplanken maar eens. Ze zijn dan kletsnat.
RED.