Over een oud bijenboek.
(Afd. A. III N. 2.)
In het Aprilnummer van "Der Imkerfreund" '37 komt een levensbeschrijving voor van Bertrand, geboren in Zwitserland anno 1832. 20 jaar oud kreeg hij een betrekking bij een bank in Londen, ging later over in een papierzaak in Parijs, maakte het beleg van Parijs en de onrustige tijden, die daarop volgden, mede. Zijn gezondheid had daardoor geleden en omdat hij financiëel onafhankelijk was, deed hij zijn zaken aan kant en vestigde zich in Zwitserland om daar te gaan tuinieren. Een vriend schonk hem 2 bijenvolken in korven daardoor kwam hij in aanraking met de bijen. Bertrand sprak 7 talen en had een ruime blik in het leven. Zijn bijen gaven weinig of geen honing, daarom ging hij het boek van Dadant bestuderen, volgde zijn methode en zag, dat hij daardoor veel meer honing won. In Frankrijk was toen de bijenteelt zeer achterlijk, Prof. Hamet was daar de grote man en die verwierp de losse bouw, alleen de korven waren goed.
Bertrand richtte een bijenvereniging op, Société de Romande, en maakte de uitgave van een tijdschrift mogelijk, Bulletin dÁpiculture.
Dit hoorde Dadant en dit was de aanleiding dat zij gingen samenwerken. Op voorstel van Dadant werd toen aan het tijdschrift de naam Revue international d'Apiculture gegeven. Tot grote ergernis van Prof. Hamet vond dit vele lezers in Frankrijk, waardoor de losse bouw zich daar steeds meer ging verbreiden. Bertrand schreef ook een boek, Bestier der Bieënhalle, de Vlaamse overzetting er van is in onze Bibliotheek, dat m.i. een blijvende waarde heeft en nog dubbel de moeite waard is om eens te lezen. De uitgave van le Revue is opgehouden in 1904, 2 jaar na de dood van Dadant; Bertrand was toen zelf ook oud geworden. Prof. Hamet heeft later eerlijk erkend, dat hij de strijd verloren had, want vele Fransen hadden de losse bouw overgenomen. Le Revue van 1900 tot en met 1903 is in de Bibliotheek, die hoop ik nog eens door te zien.
L.J. VAN RHIJN.