De aaibare bij als politieke speelbal : honingbijen misbruikt door actievoerende wetenschappers

Samenvatting

Imkers zitten niet te wachten op gewasbeschermingsmiddelen. Geteelde gewassen zijn echter vatbaarder voor ziekten en plagen dan hun wilde voorouders en daarom is bestrijding in veel gevallen noodzakelijk. Dat zien imkers het liefst gebeuren door biologische methoden en middelen en als het niet anders kan door synthetisch-chemische gewasbeschermingsmiddelen waarbij bestuivers dienen te worden ontzien. Nu zijn gewasbeschermingsmiddelen alleen gevaarlijk als er blootstelling is. Vandaar dat veel onderzoek daarop is gebaseerd. Opmerkelijk is dat in het geval van neonicotinoïden veel (veld)onderzoek wordt gedaan met doseringen die hoger zijn dan waarmee die middelen in de praktijk worden toegepast. Dat komt doordat praktijkrelevante doseringen meestal geen effecten oproepen bij honingbijen en publicatie van dergelijke resultaten niet interessant is voor wetenschappelijke tijdschriften.