De Aalbessenstruik groeit het liefst in een goeden, niet te zwaren, zandachtigen, met een weinig klei vermengden tuingrond. Hij mag — de struik groeit in wilden toestand in en langs de zoomen der bosschen — niet op te warmen, noch te drogen, en ook niet op vochtigen stand geplaatst worden; 't best is hem onder hoogstamde kroon-ooftboomen te planten, op twee meter afstand, dat is "halfschaduw". Is daarvoor geene gelegenheid, dan zorge men den grond te dekken met "snoeisel", of, indien men op meerdere netheid is gesteld, met oude run, riet of stroo. Dit belet het te veel uitdrogen van den grond, waarvan doorgaans het gevolg is, dat de bladeren geel worden en voor den tijd afvallen en de bessen half volwassen kleuren, als wanneer ze nergens goed voor zijn.

Sommigen planten Aalbessen tegen muren in leivorm. Men kan liefhebberij hebben voor onnatuurlijke toestanden, — meer zullen wij daarvan niet zeggen. Wij vinden echter het planten van Aalbessen, die immers met eene minder "goede^" plaats veel beter gediend zijn, tegen muren ondoelmatig. Wil men van deze struiken leiboomen maken of ook wel snoeren (cordons horizonteaux), dan doet men beter ze van den muur of de schutting verwijderd te plaatsen. Dan is het beter de ruimte aan den muur te behouden voor druiven, abrikozen, perziken en laat rijpwordende variëteiten van tafelperen, of ook wel voor zulke pereboomen, die, wegens de grootte der vruchten, die zij dragen, als sieraad op het dessert dienen en — b.v. de belle Angevine — een steunsel behoeven met een warm plaatsje, om te kunnen worden, wat zij behooren te zijn.

In den laatsten tijd is het ook mode van dezen struik halfstam-kroonboompjes te kweeken; 't moet fraai zijn, maar is het doelmatig?

Anderen raden "bessenboompjes^" te planten, die een "stammetje^" hebben, d. i. zoo gekweekt zijn, dat de struik zich eerst op 0.20 a 0.30 M. boven den grond vertakt. Het is dwaasheid, en niets anders; de pyramiden-vorm, hoewel niet natuurlijk, is nog de minst verkeerde.

De Aalbes is een struik; hoe meer "voeten hij in de aarde heeft", hoe krachtiger hij groeien zal en hoe grooter de bessen zijn zullen.

Men plante dus "struikjes", dat zijn "boompjes^", welke aan hunnen voet drie a vier twijgen hebben, die, in den grond aan den hoofdstam bevestigd, elk voor zich wortel maken en daardoor krachtig blijven.

Ook is het goed de struiken, ten minste om de twee jaren, met verschen tuingrond, gemengd met zand of ouden mest van koeien of ook van varkens, aan te aarden; den grond om te spitten is nimmer aan te bevelen.

Voorts snoeie men met verstand en overleg de overtollige twijgen ieder jaar in de maand Februari weg, opdat licht en lucht ongehinderd op de ontwikkeling der vruchten kunnen inwerken.

Goed verzorgd, kunnen de struiken 12 a 16 jaren leven en goede vruchten opleveren.

Men kan de bessen ook lang aan den struik bewaren en in de maand Augustus, dikwijls nog later, versche plukken, door, tegen dat ze rijp worden, den struik met stroo te overdekken.

Dit geschiedt op de volgende wijze: Men neemt eene zekere hoeveelheid stroo, dat van droog gras en onkruid gezuiverd moet zijn, genoegzaam om den struik aan alle zijden te overdekken, en bindt het nabij de aren stevig bijeen. Ook de bessenstruiken worden van boven bijeengehouden, waarbij zorg behoort te worden gedragen, dat de bessen niet kneuzen. Nu plaatst men het stroo in den vorm van een bijenkorf over den struik, maar niet al te dik op een; er moet lucht door heen kunnen dringen, anders zouden de bessen bederven. Door het dak van stroo verhindert men regen en zonneschijn door te dringen; de bessen rijpen later en blijven droog. Men moet de einden van het stroo, dat rondom den struik op den grond wordt uitgespreid, met een latje en haken w den grond daarop bevestigen tegen het wegwaaien.

De vermeerdering van bessenstruiken geschiedt zeer gemakkelijk door "stekken", die in 't voorjaar gesneden en gestoken worden, doch daar deze struiken door boomkweekers bij honderd- en duizendtallen tegen billijke prijzen worden geleverd, kunnen liefhebbers de moeite, aan dat stekken verbonden, sparen.

K. J. W. O.