Volgens dr. Hogg is deze variëteit afkomstig uit het Oosten en niet, gelijk sommigen meenen, uit Spanje (de Alhambra). Hare synoniemen (en namen) bewijzen, dat zij uit Hongarije door Duitschland tot ons kwam; men kan haren oorsprong, van Straatsburg uit, over Weenen tot Budapest nagaan. In Frankrijk is zij bekend onder de Engelsche en Duitsche namen; was zij uit Spanje ingevoerd door Frankrijk dan zou allicht een Spaansche of Fransche naam dit bewijzen. Zij mag de nationale druif van de Duitschers, Belgen en Nederlanders, en ook van de Engelschen genoemd worden. In 't begin van de 18de eeuw werd zij uit Hamburg naar Engeland overgezonden; in ons vaderland zal zij reeds vroeger bekend zijn geweest.

De blauwe Frankenthaler heeft 55 namen of synoniemen. Wij noemen er eenige:

Black Hamburg, Garnston Black Hamburg, Hampton Court, Red Hamburg, Richmond Villa, Warners Hamburg, Blauwer Trollinger, Fleischtrauben, Bocksaugen, Bilsenrolh, Hammelshoden, Hudler, Straihntraube, Mohrentutten, Rother Maltheser, Schwarzwalscher, Pommerer, Bammerer, Welker Burgundske, Welko Modre, Aegyptische, Grosser Burgunder, Bockshoden, Schliege, Huttler, en Frankenthaler.

Zij is ook in Amerika bekend; Downing noemt haar in the Fruits and Fruit Trees of America, Rev. Ed. "the first of black grapes" (blz. 319) en teekent eene bes af, die ruim 0.02 M. hoog en dik is. De bessen kunnen nog wel grooter worden; wij zagen haar menigmaal zeer groot.

De TROSSEN zijn groot, breedgeschouderd, meest altijd kegelvormig en dicht met bessen bezet, zoodat men altijd twee derde moet uitdunnen en wel die welke binnen in den tros zijn geplaatst. De bessen zijn rond-ovaal, hoe beter men uitdunt des te grooter en ronder zullen zij zijn. De schil is dun als de druiven goed rijp zijn; dit hangt af van de meerdere of mindere warmte in den nazomer en den herfst. In de kas gekweekt en goed behandeld is de schil altijd dun; de kleur is donker zwart-blauw, overdekt met een wit-blauw waas; het vleesch is eenigszins vast, maar teeder, zeer saprijk, gesuikerd, keurig van smaak. Wij kennen geene druiven, die lekkerder zijn.

Deze voortreffelijke volksdruif gelukt in iederen vorm in de druivenkas; in open grond verlangt zij eene warme standplaats tegen den muur. Zij is goed voor de koude kas en laat zich even goed forceeren.

De WINGERD groeit sterk en draagt veel; hij maakt langgelede ranken en geeft groote bladeren, die weinig gelobd en breed-stomp getand zijn. De bladsteel is lang, stevig en geelachtig groen.

De druiven kunnen, onder goede verzorging in de kas, tot Januari—Februari aan den wingerd blijven.

Het is bekend dat de cultuur van de blauwe Frankenthaler in het Westland zeer aanzienlijk is; wij hebben ons op tentoonstellingen daarvan dikwijls kunnen overtuigen. Prachtig gevormde trossen, groote bessen, volmaakt gekleurd, voortreffelijk van smaak, worden bij massa in de groote steden verkocht en ook — vooral naar Engeland — uitgevoerd.

Toch heeft men het met de cultuur dezer druiven in Engeland veel verder gebracht. Hogg deelt ons mede, dat de grootste tros van de Black-Hamburg = blauwe Frankenthaler, die hij ooit gezien heeft, tentoongesteld was te Belfast door mr. Hunter, tuinman bij den graaf van Durham op Lambton Castle. Hij was "ruim 21 Engelsche ponden zwaar."

De Gardeners Chronicle, een Engelsch weekblad, gaf afbeeldingen van Druiven-trossen van andere variëteiten (naar photogrammen genomen), die nog grooter en zwaarder waren.

K. J. W. O.